“ဘုရားအေလာင္း ဖြားျမင္ျခင္း”
အိပ္မက္မက္ျပီး ၁၀လအၾကာမွာ မဟာမာယာဟာ သူမရဲ့ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ မိဘမ်ားရွိေနထုိင္တဲ့ ေဒ၀ဒဟျပည္ကုိ သြားေရာက္ကာ သားေတာ္ေမြးဖြားဖုိ႔ရန္အတြက္ ဘုရင္သုေဒၶါဓနကုိ “အရွင္မင္းၾကီး သားေတာ္ေမြးဖြားဖုိ႔ အခ်ိန္ေရာက္ျပီျဖစ္တဲ့အတြက္ မိဘမ်ားရွိတဲ့ဆီကုိ သြားရပါေတာ့မယ္၊ သြားခြင့္ျပဳပါ။” လုိ႔ ေလွ်ာက္တင္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အိႏၵိယျပည္ရဲ့ ဓေလ့ထံုးစံအရ ဇနီးတစ္ေယာက္ သားဖြားေတာ့မယ္ဆုိရင္ မိဘမ်ားရွိတဲ့ မိမိအိမ္ကုိ ျပန္ျပီး ေမြးဖြားေလ့ရွိပါတယ္။
ဘုရင္သုေဒၶါဓနဟာ ခ်က္ခ်င္းပဲ သေဘာတူျပီး၊ “ေကာင္းျပီ မိဘုရားၾကီး၊ သင္သြားေရာက္ဖုိ႔ရန္အတြက္ လုိအပ္မယ့္ အစီအစဥ္ကုိ ျပဳလုပ္ေပးပ့ါမယ္” လို႔ျပန္ေျပာျပီး သူရဲ့ အထိန္းေတာ္မ်ား၊ စစ္သည္ေတာ္မ်ား၊ အမတ္မ်ားကုိ မိဘုရားၾကီးစီးဖုိ႔အတြက္ အလွတန္ဆာဆင္ထားေသာ ေ၀ါယာဥ္ကုိ စီစဥ္ခုိင္းပါတယ္။ မိဘုရားၾကီး သြားမယ့္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ကုိလည္း သာယာလွပဖုိ႔အတြက္ လိုိအပ္တဲ့ရွင္းလင္းမႈ႔မ်ားကုိလည္း ခိုင္းေစေတာ္မႈပါတယ္။ အေစာင့္အေရွာက္ အျခံအရံမ်ားစြာနဲ႔အတူ မိဘုရားၾကီးကုိ ေဒ၀ဒဟျပည္ကုိ ပုိ႔ေစခဲ့ပါတယ္။
ေဒ၀ဒဟျပည္နဲ႔ ကပိလ၀တၳဳျပည္ရဲ့ အၾကားမွာ လုမၺိနီလုိ႔ေခၚတဲ့ လွပတဲ့ ဥယ်ာဥ္တစ္ခုရွိပါတယ္။ လုမၺိနီဥယ်ာဥ္ဟာ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္ေျခရင္း နီေပါဘုရင္မ်ားအုပ္ခ်ဴပ္တဲ့ နီေပါႏိုင္ငံရဲ့ အနီးမွာ တည္ရွိပါတယ္။ ေႏြရာသီတုိင္းမွာ ႏွစ္ခုေသာ ေဒ၀ဒဟျပည္၊ ကပိလ၀တၳဳျပည္ရဲ့ တုိင္းသူျပည္သားမ်ားဟာ လွပျပီး ေအးခ်မ္းတဲ့ လုမၺိနီဥယ်ာဥ္ထဲမွာ လာျပီး အင္ၾကင္းပင္မ်ားရဲ့ ေအာက္မွာ အနားယူေလ့ရွိပါတယ္။ လုမၺိနီဥယ်ာဥ္ၾကီးဟာ အျမဲထာ၀ရ ဖူးပြင့္ကာ လန္းဆန္းေနျပီး အလြန္ေမႊးပ်ံ့သင္းၾကိဳင္ေနတဲ့ အင္ၾကင္ပန္းမ်ားနဲ႔အတူ၊ ေက်းငွက္မ်ားရဲ့ ျငိမ့္ေညာင္းတဲ့ ေတးဆုိသံမ်ား၊ ပ်ားပိတုန္းမ်ားရဲ့ ၀တ္ရည္မ်ားကုိ လူးလား ေခါက္ျပန္ စုေဆာင္းရင္း ျမည္တြန္သံေလးမ်ားနဲ႔အတူ႔ သိပ္ကုိလွပေနပါတယ္။
လွပျပီး နားခိုဖုိ႔ေကာင္းတဲ့ ဥယ်ာဥ္ေတာ္တစ္ခုျဖစ္တာကတစ္ေၾကာင္း၊ ထုိအခ်ိန္တုန္းက အလြန္ပႈတဲ့ရာသီဥတုျဖစ္တာကတစ္ေၾကာင္းမုိ႔ မဟာမာယာဟာ ခဏတာနားခိုဖုိ႔အတြက္ သူ႔ရဲ့ ေခြ်ရံေတာ္မ်ား၊ စစ္သည္မ်ားကုိ ရပ္ဖုိ႔ေျပာျပီး နားခိုပါတယ္။ လွပျပီး ေမႊးရန႔ံမ်ားနဲ႔ သင္းပ်ံ႕ေနတဲ့ အင္ၾကင္းပင္မ်ားရဲ့ ေအာက္မွာ ေလွ်ာက္လွမ္းေနစဥ္မွာပဲ မဟာမယာဟာ သားဖြားခ်င္စိတ္ ျဖစ္ေပၚလာျပီး ဘုရားအေလာင္းေတာ္ကုိ ဖြားျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားအေလာင္းကို ၀ိသာခါနကၡတ္ယွဥ္တဲ့ ကဆုန္လျပည့္ ေသာၾကာေန႔ ဘီစီ (ခရစ္ေတာ္မေပၚမီ) ၆၂၃မွာ ဖြားျမင္ခဲ့ပါတယ္။
ဘုရားအေလာင္းေတာ္ မင္းသားေလးဟာ ဖြားျမင္ျပီးခ်က္ခ်င္းမွာပဲ ေျခခုႏွစ္လွမ္းလွမ္းပါတယ္၊ လွမ္းတုိင္း လွမ္းတုိင္းေသာ ေျခဖ၀ါးမ်ားရဲ့ေအာက္မွာ ၾကာပြင့္မ်ား ေပၚထြက္လာၾကပါတယ္။
“အေဂၢါဟမသၼိ ေလာကႆ- ေလာကမွာ ငါဟာ အၾကီးျမတ္ဆံုးတစ္ဦးျဖစ္တယ္။”
“ေဇေ႒ာဟမသၼိ ေလာကႆ- ေလာကမွာ ငါနဲ႔ တူေသာသူ တစ္ေယာက္မွ် မရွိ။”
“ေသေ႒ာဟမသၼိ ေလာကႆ- ငါဟာ ေလာကမွာ အျမတ္ဆံုးသူျဖစ္တယ္။”
“အယ မႏၱိမာ ဇာတိ- ဒါဟာ ငါ့ရဲ့ ေနာက္ဆံုး ပဋိသေႏၶေနျခင္းျဖစ္တယ္။”
“နတိၳ ဒါနိ ပုနဗၻေ၀ါ။ ငါဟာ ဘ၀အသစ္ တဖန္ မျဖစ္ေတာ့ျပီ” လုိ႔ ေၾကြးေၾကာ္ရြတ္ဆုိပါတယ္။
မဟာမယာဟာ ဘုရားအေလာင္းမင္းသားေလး ေမြးဖြားျပီးမၾကာမီမွာပဲ ခ်က္ခ်င္း နန္းေတာ္သုိ႔ ျပန္လွည့္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားအေလာင္းမင္းသား ဖြားျမင္တယ္ဆုိတဲ့ သတင္းစကားကုိ ၾကားရတဲ့အခါမွာ တုိင္းသူျပည္သားမ်ားနဲ႔ ဘုရင္သုေဒၶါဓနမင္းၾကီးဟာ အလြန္တရာေပ်ာ္သြားၾကပါတယ္။ သားတစ္ဦးေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ ဘုရင္သုေဒၶါဓနနဲ႔ မဟာမာယာတုိ႔က အေပ်ာ္ဆံုးျဖစ္ပါတယ္။
အိပ္မက္မက္ျပီး ၁၀လအၾကာမွာ မဟာမာယာဟာ သူမရဲ့ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ မိဘမ်ားရွိေနထုိင္တဲ့ ေဒ၀ဒဟျပည္ကုိ သြားေရာက္ကာ သားေတာ္ေမြးဖြားဖုိ႔ရန္အတြက္ ဘုရင္သုေဒၶါဓနကုိ “အရွင္မင္းၾကီး သားေတာ္ေမြးဖြားဖုိ႔ အခ်ိန္ေရာက္ျပီျဖစ္တဲ့အတြက္ မိဘမ်ားရွိတဲ့ဆီကုိ သြားရပါေတာ့မယ္၊ သြားခြင့္ျပဳပါ။” လုိ႔ ေလွ်ာက္တင္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အိႏၵိယျပည္ရဲ့ ဓေလ့ထံုးစံအရ ဇနီးတစ္ေယာက္ သားဖြားေတာ့မယ္ဆုိရင္ မိဘမ်ားရွိတဲ့ မိမိအိမ္ကုိ ျပန္ျပီး ေမြးဖြားေလ့ရွိပါတယ္။
ဘုရင္သုေဒၶါဓနဟာ ခ်က္ခ်င္းပဲ သေဘာတူျပီး၊ “ေကာင္းျပီ မိဘုရားၾကီး၊ သင္သြားေရာက္ဖုိ႔ရန္အတြက္ လုိအပ္မယ့္ အစီအစဥ္ကုိ ျပဳလုပ္ေပးပ့ါမယ္” လို႔ျပန္ေျပာျပီး သူရဲ့ အထိန္းေတာ္မ်ား၊ စစ္သည္ေတာ္မ်ား၊ အမတ္မ်ားကုိ မိဘုရားၾကီးစီးဖုိ႔အတြက္ အလွတန္ဆာဆင္ထားေသာ ေ၀ါယာဥ္ကုိ စီစဥ္ခုိင္းပါတယ္။ မိဘုရားၾကီး သြားမယ့္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ကုိလည္း သာယာလွပဖုိ႔အတြက္ လိုိအပ္တဲ့ရွင္းလင္းမႈ႔မ်ားကုိလည္း ခိုင္းေစေတာ္မႈပါတယ္။ အေစာင့္အေရွာက္ အျခံအရံမ်ားစြာနဲ႔အတူ မိဘုရားၾကီးကုိ ေဒ၀ဒဟျပည္ကုိ ပုိ႔ေစခဲ့ပါတယ္။
ေဒ၀ဒဟျပည္နဲ႔ ကပိလ၀တၳဳျပည္ရဲ့ အၾကားမွာ လုမၺိနီလုိ႔ေခၚတဲ့ လွပတဲ့ ဥယ်ာဥ္တစ္ခုရွိပါတယ္။ လုမၺိနီဥယ်ာဥ္ဟာ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္ေျခရင္း နီေပါဘုရင္မ်ားအုပ္ခ်ဴပ္တဲ့ နီေပါႏိုင္ငံရဲ့ အနီးမွာ တည္ရွိပါတယ္။ ေႏြရာသီတုိင္းမွာ ႏွစ္ခုေသာ ေဒ၀ဒဟျပည္၊ ကပိလ၀တၳဳျပည္ရဲ့ တုိင္းသူျပည္သားမ်ားဟာ လွပျပီး ေအးခ်မ္းတဲ့ လုမၺိနီဥယ်ာဥ္ထဲမွာ လာျပီး အင္ၾကင္းပင္မ်ားရဲ့ ေအာက္မွာ အနားယူေလ့ရွိပါတယ္။ လုမၺိနီဥယ်ာဥ္ၾကီးဟာ အျမဲထာ၀ရ ဖူးပြင့္ကာ လန္းဆန္းေနျပီး အလြန္ေမႊးပ်ံ့သင္းၾကိဳင္ေနတဲ့ အင္ၾကင္ပန္းမ်ားနဲ႔အတူ၊ ေက်းငွက္မ်ားရဲ့ ျငိမ့္ေညာင္းတဲ့ ေတးဆုိသံမ်ား၊ ပ်ားပိတုန္းမ်ားရဲ့ ၀တ္ရည္မ်ားကုိ လူးလား ေခါက္ျပန္ စုေဆာင္းရင္း ျမည္တြန္သံေလးမ်ားနဲ႔အတူ႔ သိပ္ကုိလွပေနပါတယ္။
လွပျပီး နားခိုဖုိ႔ေကာင္းတဲ့ ဥယ်ာဥ္ေတာ္တစ္ခုျဖစ္တာကတစ္ေၾကာင္း၊ ထုိအခ်ိန္တုန္းက အလြန္ပႈတဲ့ရာသီဥတုျဖစ္တာကတစ္ေၾကာင္းမုိ႔ မဟာမာယာဟာ ခဏတာနားခိုဖုိ႔အတြက္ သူ႔ရဲ့ ေခြ်ရံေတာ္မ်ား၊ စစ္သည္မ်ားကုိ ရပ္ဖုိ႔ေျပာျပီး နားခိုပါတယ္။ လွပျပီး ေမႊးရန႔ံမ်ားနဲ႔ သင္းပ်ံ႕ေနတဲ့ အင္ၾကင္းပင္မ်ားရဲ့ ေအာက္မွာ ေလွ်ာက္လွမ္းေနစဥ္မွာပဲ မဟာမယာဟာ သားဖြားခ်င္စိတ္ ျဖစ္ေပၚလာျပီး ဘုရားအေလာင္းေတာ္ကုိ ဖြားျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားအေလာင္းကို ၀ိသာခါနကၡတ္ယွဥ္တဲ့ ကဆုန္လျပည့္ ေသာၾကာေန႔ ဘီစီ (ခရစ္ေတာ္မေပၚမီ) ၆၂၃မွာ ဖြားျမင္ခဲ့ပါတယ္။
ဘုရားအေလာင္းေတာ္ မင္းသားေလးဟာ ဖြားျမင္ျပီးခ်က္ခ်င္းမွာပဲ ေျခခုႏွစ္လွမ္းလွမ္းပါတယ္၊ လွမ္းတုိင္း လွမ္းတုိင္းေသာ ေျခဖ၀ါးမ်ားရဲ့ေအာက္မွာ ၾကာပြင့္မ်ား ေပၚထြက္လာၾကပါတယ္။
“အေဂၢါဟမသၼိ ေလာကႆ- ေလာကမွာ ငါဟာ အၾကီးျမတ္ဆံုးတစ္ဦးျဖစ္တယ္။”
“ေဇေ႒ာဟမသၼိ ေလာကႆ- ေလာကမွာ ငါနဲ႔ တူေသာသူ တစ္ေယာက္မွ် မရွိ။”
“ေသေ႒ာဟမသၼိ ေလာကႆ- ငါဟာ ေလာကမွာ အျမတ္ဆံုးသူျဖစ္တယ္။”
“အယ မႏၱိမာ ဇာတိ- ဒါဟာ ငါ့ရဲ့ ေနာက္ဆံုး ပဋိသေႏၶေနျခင္းျဖစ္တယ္။”
“နတိၳ ဒါနိ ပုနဗၻေ၀ါ။ ငါဟာ ဘ၀အသစ္ တဖန္ မျဖစ္ေတာ့ျပီ” လုိ႔ ေၾကြးေၾကာ္ရြတ္ဆုိပါတယ္။
မဟာမယာဟာ ဘုရားအေလာင္းမင္းသားေလး ေမြးဖြားျပီးမၾကာမီမွာပဲ ခ်က္ခ်င္း နန္းေတာ္သုိ႔ ျပန္လွည့္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားအေလာင္းမင္းသား ဖြားျမင္တယ္ဆုိတဲ့ သတင္းစကားကုိ ၾကားရတဲ့အခါမွာ တုိင္းသူျပည္သားမ်ားနဲ႔ ဘုရင္သုေဒၶါဓနမင္းၾကီးဟာ အလြန္တရာေပ်ာ္သြားၾကပါတယ္။ သားတစ္ဦးေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ ဘုရင္သုေဒၶါဓနနဲ႔ မဟာမာယာတုိ႔က အေပ်ာ္ဆံုးျဖစ္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment